Atlético de Madrid
As miñas primeiras lembranzas futbolísticas van asociadas ao Atlético de Madrid, principiando por unha semifinal da Copa de Europa contra o Celtic de Glasgow, e un árbitro turco, Babacan, expulsando a tres dos madrileños. Ou a final subseguinte contra o Bayern de Münich, o gol de Luis Aragonés na segunda parte da prórroga de falta directa, e o tiro lonxanísimo do central de difícil grafía, Schwarzenbeck, que se lle colou a Reina.
Máis adiante o Atlético púñase por medio do Celta: unha tarde de domingo, na derradeira xornada da Liga, o vello Balaídos case cheo, meus irmaos máis eu sentados na bancada de Marcador. Non axudaban as novas chegadas das Palmas, onde o equipo de Miguel Muñoz, outrora xogador celeste na final de Copa diante do Sevilla, perdía contra o Rayo Vallecano. E o Celta posuía a pelota sen profundidade, mentres que oAtlético en dous contragolpes, a súa arma favorita, puña o partido imposible. Ao remate, empate a dous e o Celta baixaba a segunda división.
A máis recente tamén causa doenzas aínda non recuperadas. Outra derradeira xornada de liga, daquela na que o Celta xogaba de marabilla na primeira temporada de Víctor Fernández. Pero o Celtiña chegou sen folgos ao treito final, e as lesións de Mazinho e Mostovoi deixaron orfo o xogo. A tarde empezou mal, cun autodenominado cantante -sen dúbida gafe- dando a volta ao estadio antes de principiar o partido. Despois o terror de Víctor Fernández a Valerón provocou que perdéramos medio tempo colocando a Óskar Vales de medio centro. E aínda que as cousas amañáronse bastante após o descanso coa entrada de Tomás e Jordy Cruyff, foron insuficientes para empatar o gol de Solari do primeiro tempo, a pesares dun penalti non sinalado por Díaz Vega (outro personaxe recorrente nos pesadelos célticos) por empurrón a Jordy e do tiro de Berges sacado baixo os paus xa no tempo de desconto. Quedamos sen Champions, cando tiñamos equipo e xogo para loitar por todo.
Hoxe volven a Balaídos os atléticos coas tornas cambiadas. Eles son agora os favoritos: de primeira, son equipo europeo e teñen a Agüero, a Forlán, a Reyes, a Simao. Se os colchoneiros vólvennos estragar a festa non será porque non teñan experiencia en facelo. Pero que ledicia tan grande encher Balaídos por ter a ilusión de ver a un Celta composto na maioría por galegos eliminar a un destes equipos, tan ricos, tan (pre)potentes.
Etiquetas: fútbol